آهای اهالیه شهر.....حرف و سخن زیاده.....
حال همه گرفته س......درده دلا زیاده.....
تا به کسی میرسی....ناله و دلواپسی......
وقتی میپرسی چرااااااااااا........داد میزنن"بی کسی ی ی ی"بی کسی ی ی ی....
دلم تنگ دیاره.....هنوز عاشق یاره......
واسه دیدن خونه.......روزا رو میشماره......
*هرچی صدا میزنی......هیچکس جواب نداره.....
*وقتی رفاقت میخوای......هیچکس وفا نداره....
*بدون رفاقت سخته......بی همزبونی سخته......
میون صد تا آدم.....تنها بمونی سخته....
*منتظره فرارم.....از دنیا گله دارم....
*برای گفتن از عشق....یه عالمه حرف دارم
اگه گوش ت با منه.....بگم چه حالی دارم....
عاشق خاک خونه م......غریب این دیارم....
این شعر مهستی رو سال اول راهنمایی حفظ کردم.....پشت کامپیوتر.....وسط درس خوندن.....
یعنی تا شنیدم عاشق متنش شدم.....چون تو غربت تنها موندن خونده.....اما میشه جوره دیگه به معنیش نگاه کرد......الان مناسب حال خودمه.....واقعا زیباست....خصوصا ستاره دارا....
نظرات شما عزیزان:
|